bugün

türkiye'de pek çok kişide görülen sendrom.
kumral komsularımız vardı. ilk çocukları türkiye'de doğup büyüdü. koyu kumral oldu. sonra norveç'e yerleştiler. 2. çocukları orada doğdu ve platin sarısı saçlı.
bence sarışın doğuyoruz. sarışın olacağımız varken güneşimiz yakıyor bizi.
yo ben esmermşim.
işte ben, sapsarı.

görsel
Ben hala sarışınım.
görsel
küçükken esmerdim, sonradan 7 numaraya kadar açıldım.
Güneşte de gözleri mavi imiş.
korku filmlerindeki karalayarak resim çizen tekinsiz küçük kızlar gibi.

ben küçükken de sarışın değil problemliydim.
(bkz: öğrenince ufku iki katına çıkaran şeyler)
çocuk doğunca allah ebeveynlere "amaan kara kuru bir şey bu" demesinler diye, tüm türkiye'yi sarışın doğurtup, sonra esmerleştirir.

ben küçükken sarışınmışım, evet gidin bakın başlığa sapsarı fotilerim var!
Hepimizin çocukken saçları bebek kumralıydı. Sonra o bebek kumralı saçlarımız kendi saç rengimize döndü. Bunun muhabbetini yapmaya gerek yok, kişiye özel değil zira.
bu arada size özel bir bilgi vereyim, ben de küçükken sarışınmışım...
Göz renginin ışık ile renk değiştirmesi miti ile ölümüne kapışır.
Ben esmerdim, kapkara saçlı fotoğraflarım var, ama benim kardeşim eskiden gerçekten sarışındı!! Annem onun saçını kesip sakladı, inanmayanlara hala gösterir. Sapsarı saçları vardı, Şimdi de kapkara diil ama sarışınlık gitti.

Ama bebekken sapsarıydı herif.
ben küçükken saçlarım bok rengiydi hala bok rengi.
Benim kızıla yakın bir kahverengiymiş şimdi siyah.