ben böyle biri değilim

sinirlenince kendimden geçiyorum. biri benim canımı yaksın ağzına ediyorum resmen. ama bunu hazır cevaplılıkla falan değil, karşımdakinin zaafını yüzüne vurmakla, ağır sözler söylemekle yapıyorum. herkes benim sivri dilli olduğumu söylüyo..
o yüzden belki bir çok arkadaşımı pat diye kaybettim.

ama yaptıklarımdan asla pişman değilim. ben hiçbir zaman ilk kazığı atan olmam,kazık yersem
de alır o kazığı ...neyse neyse boşverin..
her neyse ne diyordum..öyle işte sinirlenince o kadar şey söyleyip sonrada pişman oluyorum. bi de bu evre ikiye ayrılıyor

birincisi; eğer karşımdakini gerçekten seviyorsam gidip özür diliyorum ve onu ikna ediyorum(ikna kabiliyetim belki bu yüzden dorukta),

ikincisi; zaten aramızda uzun zamandır bir gerginlik varsa 2 ihtimal var

birincisi; laf sokuyorum ama alabildiğine yani
ikincisi; susuyorum hayatımdan siliyorum..