bugün

1881-1956. Elbistan’ın Izgın köyünde doğdu. Küçük yaşlarda başladığı aşıklığı ölümüne dek sürdürdü. Gençlik yıllarında bir süre medrese eğitimi gördü. Ancak çeşitli nedenlerle tamamlayamadı.

Karac’oğlan ve Dadaloğlu geleneğinde şiirler yazan Aşık Behlül Ali, Elbistan ve Maraş yöresinde tanınmasına karşın daha geniş bir çevreye ulaşamadı. Türkülerinden bazıları çeşitli yazılı kaynaklara aktarılmışsa de daha çok yörede ağızdan ağza geçerek bugüne ulaştı.

En belirgin kaynak, özellikle ilk şiirlerinin bulunduğu kendi elyazması olan Behlül Ali ile Güllü Fadime adlı defterdir.
Geldim

Büsbütün şavkın da tutmuş alemi
Parlıyor cemalin nur diye geldim
Ağılı hançeri vurdum sineme
Dertliyim hallerim sor diye geldim

Görmesin gözlerim ezel ben ölem
Sakınırım sana erişir alem
Boyun usul boylu kaşların kalem
Saçından iki tel ver diye geldim

içerimde yanar ateşin ördün
Hergiz iflah etmez şu beni derdin
Hey kız Kerem eyle kolumu kırdın
Kırıldı kollarım sar diye geldim

Eydür Behlül Ali’m ecelin yakın
Atılma her yere sen seni sakın
Yedim şu feleğin ağılı okun
Derdimin ilacı var diye geldim