bugün

gerçekten de hayattan tat alamaz oldum. arkadaşımın amcoğlunun dayısının babası, ne iyi adamdın sen! yaptığın iyilikler, insanların yüzüne her daim sevimli tebesssüm edişin, unutulur mu? ha söylesene lan, unutulur mu? çok pardon, birden sinirlendim. bir türlü kabullenemiyorum bu durumu.

olmuyor, gözlerime uyku girmiyor. yapamıyorum sensiz. yerin dolmuyor. her gece rüyamdasın. allah' a itiraz ediyorum " neden lan" şeklinde sözler savuruyorum. kadere " vay mına koyim" şeklinde hoş olmayan sözler sarfediyorum. ama yine de sensiz sabah olmuyor, uyanıyorum ansızın.

hani hatırlar mısın dondurmayı yerken bir anda etrafa sıçtığını ve hiçbir şey olmamış gibi kahkaha attığını? hani ben de sana sinirli bir yaklaşımla, "etrafın mına kodun lan yavşak" demiştim. bu samimiyeti, bu muhteşem ambiyansı bir daha kiminle yaratabilirim? kime şakayla karışık, annesine küfür ettikten sonra kaçıp da dayak yer ve şaşkınca tebessüm ederim? kime lan? kabullenemiyorum işte. yok, senin gibisi inan ki dünyada yok. gelmez bir daha yemin ederim. ama neyse. ölenle ölünmez ki canım. ne yapalım, ölümlü dünya işte. hadi byes.
arkadaşın amcaoğlunun dedesinin ölmesidir. mekanı cennet olsundur. saygıyla anıyoruz* .
ruhuna fatiha okunası kişidir. elden başka bir şey gelmez zira.*
kader, mukadderat.. allah merhumun taksiratını affetsindir.
yengesinin babası. amcasının kayın pederi ölmüştür.
Eğer Kürtse farketmez, neresinden tutarsan tut yakın akraba sayılır...