özgürlüğü kimse benim kadar sevmedi

iki kaderin arasında ezilirken zamanım.
bu gezegene hapsoldum bilmeden.
önce kütleler sonra kitleler çizdi sınırlarımı.
ülkeler kendi ülkülerine hapsetti insanlarını.
doğduğum şehrin yolları kadar adam oldum.
aynı sokakta ki bir kız için yanıp kavruldum.
akşam ezanı okunurken tüm çocuklarla kutularımıza koştuk.
uyurken bir odada yorganımın üstüne battaniyte örttü annem üşümeyeyim diye.

öylesi bir özgürlük bende ki.
sonsuz derece algısı zor bir galaksiyi anlayamayacak kadar boş beynim.

(bkz: ani ilham baskını)