yalnızlığın insana öğrettikleri

etraftaki nesnelere bakıp bakıp onların geçmişini düşündürür kimi zaman.

mesela bakılan bir sandalyeyse; kim kesti acaba bu ağacı, kesen şimdi napıyodur, ağacın diğer parçaları kimin evinde ne olarak yaşıyodur gibi saçma sapan düşüncelere daldırır insanı. kendine geldiğinde ise napıyorum ben ya der insan. sonra bi bakar gözü perdeye dalmış, onu düşünmeye başlar ...

böle böle devam eder gider.

kısaca etrafındaki herşeyi ve herkesi sorgulamaya başlar ve neden bu hale geldiğini anlamaya çalışır.