ayrılmaya çalışmak

Bir insan üzmeden nasıl ayrılabilir ki? Kalbini söküp atmadan nasıl ayrılırsın. Hemde iki tarafta severken. Kalbimi söküp atıp kalan ömrümü onsuz yaşayacağımı düşünmek beni çıldırtıyor. Nasıl söyleceğim. Belki arkadaş kalırız diyeceğim ama o benim elimi başkası tutarken görmeye nasıl dayanır? Göz yaşlarını görmeye nasıl tahammül edebilirim. Şu hayatta bazen gerçekten zorunlu ayrılıklar oluyor. Görememek, dokunamamak bunlar can yakıcı şeyler. Hele ayrı şehirlerde olup mutlaka ayrılacağını bilip hergün onun yüzüne bakabilmek. Onu her gördüğümde hüzün bir kat daha artıyor. Göz yaşlarıma engel olamıyorum