ben bu yazıyı sana yazdım

bir şeyler insanın elinde olabilseydi diyorum durmadan.insan istedigi anda hayatında ki herhangi bir şeyi istedigi şekle dönüştürebilseydi.belki o zaman kolay olurdu bir kalp agrısını silip atmak.her gece uyurken,sabah uyandıgımda aklıma gelen ilk şey olmaman için dualar eden ben,sabah uyandıgımda aklıma gelecek ilk şeyin sen olacagını bilerek kapatıyorum gözlerimi.küçük bir lambanın ışıgında bembeyaz sayfalara simsiyah çizgiler atıyorum.sanki her çizgiyi kalbime saplıyorum.başlayamamış bir şeyi bitirebilmek çabası bendeki.öyle ya sen ve ben vardık.biz hiç 'biz' olmadık.olamazdık.belki olurdukta...olamadık..hakkım yoktu belki de buna.kalbimi senle böylesine doldurmaya.keşke bu kadar gecikmeseydim kalbimde oldugunu anlamaya.konuşmanın faydası yok anladım,zararı bana.
ve sen yüregimde ki en sagır yara.susuyorum artık.bırakıyorum her şeyi zamanın hoyratlıgına...