ben bu yazıyı sana yazdım

Kayıp Kolaj

"Labirentinim ben senin.." ve sende benim.Çok uzun zaman önce kaybolduk.Tarihi hatırlamıyorum bile.Tek fark vardı.Sen seçmiştin "kaybolmayı".Benimse seçme şansım yoktu zaten.Ben sadece şıklardan biriydim ve "aramak" beni seçti.O kocaman labirentin içinde buldu seni bazen.Tesadüfi bişeydi bu.Çünkü sen hala kayıptın ve çıkışı arıyordun.Çıkış yoktu.Bilmiyordun.ikimizde burda ölecektik.Ben sana aşıktım.Biliyordun.Kalan vaktimi seninle geçirmek istedim.Güldün.Tamam dedin.içinden tekrar "kaybolma" planları yaparken.Berberdik ama konuşacak hiçbişeyimiz,paylaşacak duygumuz kalmamıştı.Ben sadece senin yanında ölmek istedim.-Beraber arayalım çıkışı- dedim.Sevinçle kabul ettin.Çıkış yoktu.Bilmiyordun.Zaman geçtikçe bana olan nefretin alevlendi yeniden.Sana göre bendim seni bu çıkmaza sokan,bendim "seni seviyorum" derken yalan söyleyen.ikimiz de biliyorduk.Bahaneydi bunlar.Bende artık "sen-siz-lik" düşüncesine katlanabilcek durumda değildim.-Git- dedim.Sırf kendimi daha iyi hissedebilmek için.

"Git.Defol!
O merdiven de niye?
içeri mi girmek istiyorsun,
yüreğime tırmanmak,
en mahrem
düşüncelerime tırmanmak?
Utanmaz!Tanınmaz!Hırsız!
Ne çalmak istiyorsun?
niye işkence etmek istiyorsun?
sen-Labirentim!"

Zaten gidicektin.Ben sadece arınmaya çalışıyordum.Kaçıncı gidişindi bu? Hatırlamıyorum. 6 dan sonrasını sayamıyorum.ve yine gidişinin ardında çaresiz kaldım.Herşey tekrar boşlukta şimdi.ikimizde öleceğiz.Ben seninm yanında ölmek istedim...

"Kaçıyor!
Bu kez o kaçıyor,
tek yoldaşım,
en büyük düşmanım
tanınmazım benim!..
Hayır!
Gel geri!
Bütün işkencelerinle birlikte geri gel!
Bütün gözyaşlarım sana akıyor
Yüreğimin son alevi
Seni aydınlatıyor
Gel,geri gel
tanınmaz labirentim benim!Acım benim..
Son mutluluğum.."

Ben yine senin peşindeyim,sen "çıkışın".Çıkış yok. Bilmiyorsun.