platonik

Bok gibi durumdur. Yani ben senelerdir ben boleyim ben soyleyim diye insanlara nutuklar atarken, son bir senedir kimseyi hayatima alip yorulamam benim hayallerim var deyip kmlerce uzakta ki hic olmayacak birinden hoslandim. Yani akil süzgecimden geciriyorum diyorum ki imkansiz tontirik mal mısın. Ama ne dusunmeden durabiliyorum ne kayıtsız kalabiliyorum. Bir yandan da isterim ki hep mutlu olsun aslında çok iyi biri tribi yaşıyorum. Malligin nirvanasi dostlarim bu. Bu arada baskalariyla konuşmayı da denemedim degil. Denedim. Ama onla konusmak bile o kadar keyifli geliyor ki baskasina lan bu ne diyor diyorum. Allah'ım beyin islevlerimi durdur lütfen.