türk edebiyatı

kıtlıktadır. birbirinin aynısı olan konular, birbirinin aynısı olan tekniklerde anlatılmaktadır. bu konular genelde köy sıkıntıları, apartman sıkıntıları gibi sıkıntılardır. ana karakterlerini haklı çıkartmak için diğer karakterlerini tokatlayan yazarlar, giriş-gelişme-sonuç üçlemesinde yapılan yavan ve mesaj kaygısının edebi zevki katlettiği kurgular olduğu sürece bu iş yürümez. benim gözlediğim kadarıyla yusuf atılgan, sait faik abasıyanık ve oğuz atay ve birazcık ucundan peyami safa dışında bunları aşabilen yazar olmadı.