la vita e bella

Filmi iki kısım olarak düşünecek olursak, ilk kısmı daha çok beğendiğimi söyleyebilirim. Guido'nun çocuksu ruhu, muzipliği beni fazlasıyla güldürdü. "örümcekler ve vizigotlar giremez" sahnesi ve oyun kurallarını çevirdiği(!) sahne harikaydı. Fakat bende artık savaş filmlerine karşı bir doygunluk oluşmuş sanırım, toplama kampında geçen kısımlardan pek keyif alamadım, benzer sahneleri daha önce de izlediğim için beklentim daha yüksekti.

Filmin sonunda yine bir Amerikanları kutsama sahnesi mevcut. Giosue neden babasını aramak yerine tanka binmeyi tercih etti muamma. Dora da çıkıp demiyor ki "benim Guido diye bir kocam vardı, acaba hâlâ burada mı?"

Melek gibi adamı aramadılar bile yahu, içime oturmadı değil.

Puanım 7, 1 puanı Guido amcaya moral olsun diye verdim. Film kesinlikle kötü değil ama, 8.6'lık da değil bence. -Roberto benigni hariç- oyunculuklar 8.6'lık değil mesela.