tipitip

cocuklugumun gecti eski mahallede bakkaldan alip heyecanla agzima atip icindeki karikaturu okudugum ciklet markasidir. nedendir bilmiyorum ama o zamanlarda tipi enteresan zatlara hep tipitip diye hitap ederdim. hakkaden enteresan bir karakterdi tipitip. o pinokyovari burnu ve kendisine entellektuel zat havasi veren gozluklerde endamli bir sekilde birilerine devamli bir seyler anlatmaya calisirsi sonunun mahalle veya ev copu olacagini bilerek. o yuzden kendisi tam bir trajedi karakteridir. aynen shakespeare'in eserlerindeki hamlet , caligula gibi. o yuzden ne zaman bir bakkal gorsem aklima gelir tipitip, beni derin bir mahsunluga surukleyerek.