nasıl hissediyorsun

yine kâbusla uyandım yağmurlu bir sabaha.
insanın hıçkırıklarını duya duya uyanamaması kötü, çok kötü.
simsiyah bulutlar etrafta...
bir gökyüzü beni unutmamış gibi.
içimde kalan göz yaşı damlalarımı ona verdim.
yüklendi sorgusuz, düşünceli.
benim için sevdi o da kötü hisleri. Yatağımın üstünde yazan şiiri şimdi ona okuyorum hâttâ ben ona şiir okurken o sakinleşiyor beni dinliyor sanki, şiirim bitmek üzere rüzgâr esmeye başlıyor.
şimdiden üşüyor mutlu uyananlar!