öğrenilmiş çaresizlik

insan olmak denen nanenin gözümdeki değerini yok etmiş kavramlardan biri daha. yüzde yüz gerçektir tabii ki, öğrendiğimiz şeylerin bizi her daim ileri götürmediğini, sefaletimizi, küçüklüğümüzü, çaresizliğimizi de öğrendiğimizi kabul edemeyiz çoğumuz bu bizi küçük yapar çünkü, halbuki biz dev aynalarımızla ne mutluyuz. üreten, çalışan, var olan bireyleriz değil mi? hayat sanıldığından da gamsızmış, herkese başka kurarken kahpe tuzaklarını.