bugün

la sagrada familia

antonio gaudi'nin en ünlü bitirilememiş eseri ve alan parsons project'in aynı esere ithafen yazdığı şarkının adı.. ispanyaya gitmek ve barcelona'yı görmek için en iyi neden.. hatta insanın eline böyle gezip tozmak için bir miktar para geçerse gidip görülecek en ama en bi ilk yer.. onu görmeden ve bir de gördükten sonra şarkıyı dinlemek lazım.. hissedebilmek için.. gaudi'nin çalışmalarının tamamı gerçekten heyecan vericidir.. dünya üzerinde hayranlık uyandıran ve uhrevi bir saygı hissettiren bir sürü cami, katedral, saray var.. ama gaudi'nin yaptıkları gerçek anlamda kalbini çarptırıyor insanın.. gerçekten sıradışı, gerçekten özel.. ihtişam, debdebe değil heyecan var onun eserlerinde..

ispanyol dehaları gerçekten olağanüstü şeyler yapmışlar ve deliliklerinin sınırında ürettikleri şeylerle farklı dehaları da etkilemişler, ilham verdikleri şeyler bile muhteşem olmuştur.. picasso, gaudi, dali, cervantes.. hepsi delidir, sıcakkanlıdır, capcanlı ve insan yüreğine işleyen şeyler yapmışlardır..

ve özellikle burada bahsedilen kilisenin kendisi ne denli muhteşemse, kilise adına yapılmış olan bu şarkı da öyledir.. şarkının sözleri, melodisi, vurguları, iniş çıkışlarıyla gerçek anlamda heyecanlandırıcı, coşturucu ve liriktir.. dinleyen herkesi bir şekilde sarsar, insanda nereye varacağını bilmediği bir takım yolculuklara nereden eseceğini nereye götüreceğini bilmediği bir takım rüzgarada güvenerek çıkma duygusu uyandırır, hissettiğin bir doğruluğun ışığını izleme, güneşi takip etme, ve fırtınaların geçmesini bekleme.. aslanlar ve koyunlar arasında nerede saf tutacağına karar vermesi gerektiğini bilir insan ve bir "aptal" olmamak adına az konuşup çok yürümeyi..

"dünyanın bizi nereye götüreceğini kim bilebilir? ancak bir aptal bunu söyleyebilir.. kaderin bizim için neler sakladığını kim bilebilir? biz gözlerimiz gördüğünce doğrunun ışığını izleriz; ama onun nerede olacağını nasıl bilebiliriz? nasıl bilebiliriz? sadece bir aptal söyleyebilir.."