gecenin şiiri

yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek,

bizim diyarımız da bin bir baharı saklar!

kolumuzdan tutarak sen istersen bizi çek

incinir düz caddede dağda gezen ayaklar

sen kubbesinde ince bir mozaik ararda

gezersin kırk asırlık mabedin içini

bizi sarsar bir sülüs yazı görsek duvarda,

bize heyecan verir bir parça yeşil çini

sen raksına dalarken için titrer derinden

çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin

bizim de kalbimizi kımıldatır derinden

toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin

fırtınayı andıran orkestra sesleri

bir ürperiş getirir senin sinirlerine,

ıstırap çekenlerin acıklı nefesleri

bizde geçer en yanık bir musiki yerine

sen anlayan bir gözle süzersin uzun uzun

yabancı bir şehirde bir kadın heykelini,

biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun

görünce bir köylünün kıvrılmayan belini...

başka sanat bilmeyiz karşımızda dururken

yazılmamış bir destan gibi anadolu’muz

arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken

sana uğurlar olsun... ayrılıyor yolumuz

sanat-faruk nafiz çamlıbelı