anlatacak çok şey varken susmak

şuan büyük bir seradayım. ay ışığı aydınlatırken herşeyi siyah beyaz görüyor gözlerim. sıcak değil, ses yok ama sessizliğimden gelen basınç nefes almayı zor, beni ise kör, sağır, ve dilsiz bıraktı. bedenim ezilirken dizlerimin üstünde buldum kendimi. gözlerimi kapatırken kurumuş kara yaprakların düşüşünü duyuyor kulaklarım. tekrar istiyor huzuru, rahatlığı, sevgiyi, bir evi, üzüntüden uzak bir hayatı ruhumdan arta kalanlar. bu şekilde daha ne kadar dayanır yaşamaya bilmiyorum veya neden dayansın.