bugün

ben bu yazıyı sana yazdım

bu kadar güzel başlayıp, bu kadar güzel ilerleyen bi hikayeydi. sana hep çok güzel bi hikayemiz olduğunu söylerdim. öyleydi de. ama öyle boktan bi son oldu ki. bütün hikayenin ağzına sıçtın.

bugüne kadar bütün aşk/sevgi hikayelerini çok saçma ve komik gördüm. biri için yazı yazmayı, birini bu kadar çok sevmeyi hep saçma buldum. biri için günlerce acılar çekenleri yapmacık buldum. şuan öyle bi durumdayım ki tükürdüğümü yalattın bana. resmen acı çekiyorum ve sanki bi bok olacakmış gibi bunları yazıya döküyorum. o kadar çok nefret ediyorum ki senden, bi o kadar da seviyorum.

yazıma duygu falan katmıycam, yapmacık cümleler kurup okurların duygulanması da zerre umrumda değil. sadece aklıma gelen cümleyi kurucam o kadar. o kadar çok acı çekiyorum ki, canım acıyo ya bildiğin. sanki biri canımı acıtıyo. öyle bi hale soktun ki beni, bi o kadar güzel bi hikaye. bi o kadar da keşke hiç olmasaydın diyebileceğim.

n'olur çık artık aklımdan. n'olur yalnız bırak beni. izin ver unutıyım seni. izin ver hatırlamıyım, izin ver artık acı çekmiyim.