ben bu yazıyı sana yazdım

Bugün de yine gece oldu, bu gece de seviyorum seni. gündüzleri de seviyorum ama geceleri ayrı bi seviyorum. Artık düşünmeye daha çok vaktim var; düşündükçe de seviyorum, kafam doluyken de. Bunun yeri, zamanı, sebebi yok ya, seviyorum işte. Seviyorum derken utanıyorum aslinda ama şu an biraz doluyum, yüzüne bile haykırabilirim. Hayatımda böyle bir şey yapmamış biri olarak yapabilir miyim acaba? şu an inanıyorum. yapabilirim. ama bunun yerine uyuyup rüyalarda görmeyi, gökyüzüne bakıp yıldızlarda görmeyi, sokaklarda denk gelirim diye dolanmayı tercih ediyorum. Bunun bi tercih olduğu tartışılır aslında ama olsun, seviyorum bu halimi. Kendi kendime bağlanıp kendi kendime seni seviyorum. Sen bosver bunları, belki sevmezsin, belki sevemezsin beni. Fikirlerin belki dağları yıkar, duyguların belki beni devirir. Devirmesin, severim ben böyle yollarda seni arayan gözlerle. Yahu sever misin beni? Yoksa gelip sen mükemmel bi insansın ama.... diye başlayan cümleler mi kurarsın? Mükemmel derken; benle ilgili akıllarda donen binbir şüphe de dahil mi bu mükemmelliğe? Geçmişim de, hatalarım da, pişmanlıklarım da dahil mi? Sorumlu muyum 15 yaşımdaki hayatımdan? Zihnim karışık değil aslinda, acık ve net. Neyi istediğimi biliyorum, bildigimi fazlasıyla istiyorum. Ancak korkuyorum, ama'lı cümlelerden.. ola ki zora düşersem de sığınıyorum inandıklarima, beni hiç terketmeyene.. inşallah hiçbir zaman acı cümleler işitmem, zoruma gider sanırım.. kalırsam kimsesiz, sığınırım yine terketmeyene, terkedilmeyene.. eminim fazlasıyla kimsesiz kalırsam Rabbim alır beni de yanına...