ben bu yazıyı sana yazdım

sen beni hak etmiyorsun. bütün gözyaşlarımdan, karın ağrılarımdan sonra, uzun süre sonra ciğerlerimden, su toplattığın ciğerlerimden gelerek söylüyorum ki: sen beni hak etmiyorsun.

neden?

çok güzel olduğumdan falan değil. sana güzellik borçlu değilim. evet sen çok güzelsin, çok fazla güzelsin. hayallere sığmayacak kadar güzelsin. bilmiyorsan bil, ama bence zaten biliyorsun.

Ego de hadi. Ama o da değil. Benim sana yaklaşmak için kendimden uzaklaştığım oldu. Kendimi senin yanında değersiz hissettim hep.

Peki neden?

Çünkü ben iyi bir insanım. Ben gerçekten iyi bir insanım. Senin ben konuşurken dikkatini vermediğin, bana sırtını döndüğün, beni yok saydığın her an beni içten içe öldürüyor. ben bunu hak etmiyorum.

sen de beni hak etmiyorsun. kendinden başka kimseyi sevemezsin. Kibir içinde güzel olan ne varsa yiyip bitirmiş.

Seni kendi haline bırakıyorum. Ben ruhumu besleyecek, mutlu olabileceğim birini hak ediyorum ve öyle biri illa ki vardır.

Bir top beze sarılıp giderken de güzel olacak mısın?