reçel

eskiden evde yapılan, şimdi çoğumuzun marketten hazır olarak temin ettiği ve genelde kahvaltılarda ekmek üzerine sürülen bir tür tatlı.

Hatırlarım.. Ocağın üstünde koca bir tencere, fokur fokur kaynıyor. Öyle bir kaynıyor ki, okyanusta oynayan yunus balıkları edasıyla çilekler tencereden kafasını uzatıp uzatıp, tekrar giriyorlar tencerenin içine. Hele o kokusu, tüm evi sarıyor. Sonrasında hiç üşenmeden kavanozlara dolduruluyor ve tüm sene afiyetle yeniyor. Öyle bereketli ki; eşe, dosta, akrabaya, komşuya veriliyor.. yine de bitmiyor.

Tüm malzeme bildiğin yerden, yapan bildiğin ve tanıdığın o muhteşem kadın, lezzet mi? nasıl kötü olabilir ki.

Her şey eskiden mi güzeldi. Yoksa bizi hazır tüketim mi bozdu. Yada evde reçel yapmayan yeni gelinler mi?