samuel beckett

düzyazıyla, hikaye, roman olarak yazabileceği bir çok yapıtı oyun olarak yazmayı yeğlemiştir. neden çünkü tüm karamsarlığına, acıklı güldürüsüne, kendisini mümkün kılan dolu kötümserliğine rağmen beckett tiyatroya aşıktır. fikrimi destekleyen bir görüş var bir yazarın söylemiş olduğu: " krapp'ın son bandı'nda, mutlu günler'de, eh joe'da, bütün oyunlarında, öne çıkar beckett'in tiyatro tutkusu ".