özlemek

özlemenin tatlı bir hüznü vardır. eski günler ansızın aklına gelince hafif bir tebessümle merhaba dersin onlara. için ısınır... daha sonra bunların 'artık' bir anıdan ibaret olması, o günlere tekrar geri dönemeyecek olmanın çaresizliği seni dalgın gözlerle uzaklara baktırır. arkadaşının ne dediğini anlamazsın bile. tıpkı bir film gibi, unutmamak için tekrar tekrar en ince ayrıntısına kadar başa sararak hatırlamaya çalışırsın. bu güzel günleri yaşadığın için mutlusundur fakat tekrar yaşayamayacak olduğun için aklına geldikçe hüzne boğar. şu sıralar bolca hissettiğim duygu, özlem. bu akşam sokaklarında dolaşmak istedim mersin...