ben bu yazıyı öylesine yazdım

Fırındaki askıda ekmek tabelasında 907 sayısını gördüm. 1 tl den desek 907 lira eder. belli ki ekmek alan yok. iyi de birikmiş. bi fakire nakit ya da mutfak alışverişi olarak verilse daha iyi olmaz mı diye düşündüm kendi kendime. ertesi gün yine gittim. tabela gitgide artıyordu. dayanamadım bi akşam. fırının sahibini çağırıp niye böyle bir şey yapmadıklarını sordum. abi yapacağız. iyi yapacaksınız ama şu an o para kasanda dururken bi boka yaramıyor. geciktirmesene kardeşim. uyuz oldum adama.

tamam uygulama güzel ama eksikler var. 50 yi geçti mi? yap bi kumanya kolisi ver birine gitsin.

biz insanlar niye Böyleyiz? birine kötülük yapacaksak hiç erinmeyiz, masraftan, zamandan kaçmayız. elimizden geldiğince en kötüsünü tam olarak yapmaya çalışırız. peki iş iyiliğe gelince niye ayaklar geç çalışır? ya da geriye doğru gitmeye başlar. niye bu eringeçlik peydah olur? kötülükteki bu kararlılık iyilikte niye olmaz?

bu adam böyle yapıyor ya. hakkında kötü düşünürüm ben. parayı kullanıyor da derim, cebine atıyor da derim. Bu işi geciktirdiği sürece aklıma her şey gelir. şimdi ben önyargılı mıyım? fazla takıntılı mı?

Her hâlükârda yapacağın işi sikeyim fırıncı.