8 mart dünya emekçi kadınlar günü

öncelikle kutlu olsundur.

bir erkek olarak yıllardır utana Sıkıla ufak tEfek bir şeyler yazıyorum ya da yüz yüze olduğum kimselere güzel şeyler söylemeye gayret ediyorum ama çekiNiyorum.

kadınların çektiği zulmün hesabı benden Sorulacak gibi çEkiniyorum. "bu kadın neden öldü?" "şu kadın neden tecaVüze uğradı?" diye bir fotoğraf çıkarsalar verecek hiç bir cevabım YOk.

peki hiç mi çaba gösteRmiyorum? tabi ki gösteriyorum. etkinliklere katılıyorum, yazıyorUM, konuşuyorum. yalnız, nedense, kendi samimiyetime de güVEnemiyorum. BU, kadıNLARIn bu konuda gitgide daha gür sesli Olmasından ya da ilgili haberlerin git gide daha da büyümesinden Kaynaklanıyor olabilir.

yanlış anlaşılmasın. kadınlardan korkUYor değilim. kezâ onları güçsüz de görmüyorum YA da bir aCımAyla, aşaĞI olduklarıNI da düşünmüyorum. yalnız Bir yerlerde kocaman çaresizBikler olduğunu bilmek, dahası bu çaresizliği Yaratan cinse mensup Olmak beni Rahatsız ediyor.

erkek olmayı sevmeyince "top" diyorlar.
kadınları sevmeyince de "ibne" diyorlar.

kısaca, kimseyi sevmeyip, hele ki kadınlara zUlüM edince cinsel kimlik karmaşasından kurtuluyorsun bu ülkede.

tabi insanlıktan da kurtulmuş oluyorsun ki bu daha tehlikeli gibi.

kadınları SEViYORUM, sayıyorum. umarım onlar da kendilerini sevip sayarlar.

hele ki birbirlerini sevmeye başlasınlar. yer yerinden oynar.

tekrar kutlu olsun.