çocukken yapılan garip iyilikler

Mahallenin delisine kahvaltı tepsisi götürüyordum. Adamdan çok korktuğum için tepsiyi merdivenin basamaklarına koyup kaçıyordum hemen. Zararlı sayılmazdı aslında ama bizi çok korkuturdu.

Hikayesi ise şöyleydi : matematik öğretmeni bu adamcağız bir yangında karısını ve üç çocuğunu kaybediyor.
Sonra aklını kaybediyor. Her şeysiz sokaklarda yaşamaya başlıyor. Mahallede birinin garaj olarak kullandığı mağaradan bozma bir yerde uyuyordu geceleri.

Çok ilginç ve unutamadığım kısım ise şu ; biz çocuklar sokakta oynarken bize hep bir şeyler söylerdi ve genellikle " deprem olur , zelzele olur " derdi. 99 depremi oldu işte o yıllarda. Bunu hiç unutamam. Adamcağız coktan hakkın rahmetine kavuşmuştur sanırım. Umarım aklına ve ailesine de kavuşmuştur.

Edit : adamın adı kemal ' di ve mustafa kemal atatürk ' e çok benziyordu. Aşırı benziyordu.