günün şiiri

aynı çocuk parkına mı gömdüler bizi,
gelecekle saklambaç oynarken?!
sen gökyüzünü giyinip omuzlarına,
gözlerinle ıslattın yeryüzünü.
bense binip rüzgarın avuçlarına,
terketmek istedim tanıdık yalanları.
"yalanlar
olmadan
daha
yaşanılır
olamazdı
dünya" dedim.
üşendim, vazgeçtim!

ve üstüme,
sol göğsü dekolteli bi yalan giydim,
soyundum gözyaşlarından.

ve koyu kırmızı,
ve daha parlak,
yeni
yalanlarla
süsledim
dudaklarımı,
ben sızım dedim sen kızılgın...