insanlardan soğumak

Yaz akşamı içimi soğutan durum. kendimi bildim bileli, kim benden yardım istediyse, ikiletmeden, hemen koştum gittim. Kimi eşya taşıttı, kimi yol arkadaşı ol dedi, kimisi de akıl istedi. elimden geldiğince maddi, elimden geldiğinin daha fazlası gelsin diye çırpınarak da manevi yardım ettim. peki karşılığı? koca bir hiç!

ev taşıyorum adam lazım. Kimi arasam bel fıtığı, grip, işi çıkmış, misafiri gelmiş. yol arkadaşı lazım. bi önceki gün halı saha maçı yapan adamın, bi gecede bel fıtığı olmasına sadece çocuklar inanır. insanı salak yerine koyduklarında ellerine ne geçiyor?

bu benim suçum mu? arkadaş seçme konusunda başarısız mıyım? Bazen, para yüzünden birbirini öldürme çizgisine gelen kardeşlere ve kız yüzünden araları açılan dostlara bakıyorum. kardeş, dost veya arkadaş. Bu kavramların hakkını verebilen insanlar gerçekten var mı? Yoksa hepsi hakkını veriyor gibi mi görünüyor? her şey pamuk ipliğine mi bağlı?