idioteque

elektroniğin üst seviyelerinde, aphex twin e yakın bir tarzda dolaşır. iç gıcıklar. hele son bir dakikasındaki "the first of children" bölümü adama feci vurur. dans etme isteği uyandırır.

ancak şarkıyı terk farklı kılan, insanda dans etme isteği uyandırdığı anda, nedensiz bir şekilde saç baş yolma isteği de uyandırır. bünyede fiziksel tahribatlara yol açmakla kalmaz, kişiyi ruhsal çöküntüye sürükler.

canlı performansları muhteşem olmasına rağmen, albümdeki o bulanıklığı, o üstü kapalılığı hissedemezsiniz. zira beatler, şarkının albüm versiyonunda kafanın içine iyice yerleşir. belli bir noktadan sonra da rahatsız etmeye başlar.

alışılagelmişin dışındadır. dünya üzerinde henüz benzeri icra edilmemiştir. kanımca radiohead'i, diğer bütün müzik gruplarından farklı kılan 4-5 şarkıdan birisidir.