bugün

son kez

son kez

ve buz tutmuş görüntüler
salkımlar halinde girer yüreğime
iki elim kan çukuru

epeyce soğuktu kuşatma zamanı
dört yanı sarılan gece
kocaman bir ağacın gövdesinden
kusuverdim sancımı
hıncımı biriktirerek içimde
sar beni ufkunda son kez
dişiliğinin duraksız yüklemiyle
sar sendelemek koyar bana çünkü.

kaan ince