ben bu yazıyı köpeğime yazdım

Ben bugun yavrumu kaybettim. Bütün Aksam yüzüme uzun uzun bakislarinin son bakışları olduğunu bilmeden yüzünü gözünü opuslerimin son opuslerim olduğunu bilemeden kaybettim onu.Benim bakmaya kiyamadigim yavruma bir vicdansiz çarpıp kaçtı. Nasıl alisirim, alisilir mi onun yokluğuna bilmiyorum.1 gün önceye dönmek istiyorum. Zamanı dondurmak. Otobüsten iner inmez üstüme atlayisini, kucagimdan inmeyisini görmek istiyorum tekrar. Onunla ilgili "Ne olur gitme" diye aglayislarimi değil de onu ilk kucağıma aldığım günü hatirlamak istiyorum. Ben bugun yavrumu kaybettim. Gomes imi, bakmaya kiyamadigimi, canimdan bir parcami. .Ona çarpıp kaçan şu saatte evinde uyurken belki benim gözümün yaşı dinmemecesine akıyor. 2008 e dönsem şimdi. Onu kucağıma aldigim ilk güne ya da çok değil bu sabaha donsem ama bu defa yatağıma atlayıp yanıma sokuldugunda "yavaş oğlum ya" diye soylenmesem.Bi şansım daha olsa.Belki fazladan 1 günüm, 1 saat im. . Sıkı sıkı sarilsam. Aslında çoktan gittigini kabul edemeyip basini oksayip "ne olur gitme Gomes " diyen ben olmasam.Bu defa dinlese beni gitmese. . Benim canim yavrum.Hayatimin 6 senesini oyle guzellestirdin ki simdi oturup "neden i niçin i nasıl alisirim? "i düşünmemi maruz gor. Ben bugun canımı, yavrumu kaybettim. Öpüp, kokladigim güzel yavrumu. .Kalbimin en güzel yerini. .