kusursuz olan islamdır müslümanlar değil

Bu açıdan bakıldığında şöyle bir sonuç beliriyor:
"Madem müslüman insanlar ve topluluklar kusurlu bulunmuşlar, kişisel veya toplumsal hataları dine yansıtılmış; o halde, ki çoğu aklı yerinde müslümanın da dediği gibi, din tanrı ile yaratılan arasında olmalıdır."

"Din tanrı ile yaratılan arasında olmalıdır."

Bunu destekleyen ve yaşayan pek çok insan var. Fakat müslümanlığı hayat şartlarına ve kimi küresel krizlere yormaya engel olacak kadar değil. işin gerçekçi kısmına bakıldığında kusursuz bir islam, bu hayat şartlarına ve bu küresel krizlere sonuç olmuş müslüman topluluklarının, yani 'kusurlu' müslümanların varlığında bir anlam taşımıyor. Tabi ki insaniyetini, Karakterini din uğrunda değiştirmeyen; din brandası altına saklamayan, hayatını dinle yoğurup vicdan ve mantığına acı çektirmeyen insanlar dahil değil. Fakat bu son bahsettiğim insanlar bana şuan yaşadığımız dünyada (sayı/sonsuz=0) Belirsizliğini anımsatıyor.

Tüm bu tartışılacak sonsuz konulardan birkaçı dahilinde şuna değinmeden bir din tartışması olmaz. Din düşmanı değilim. Her insan ben nasıl özgür iradeyle düşünüp 'bence böyledir' diyebiliyorsam aynısını diyebilir. Asıl nokta da şudur ki asla unutulmamalı, din dogmatik bilgi ve kanunlar bütünüdür. Kabul edildiği taktirde bir bütün olarak alınır. Kabul eden kişi bir başkasının kabul etmemesine anlayış gösterebilmelidir.

Ve bu yargıda göze pek batmayan ama görüldüğü taktirde can yakan bir şey var. Bir insana kusursuz sıfatı verilmesi ve bunun müslümanlıkla bağdaştırılması. Öncelikle bir insana kusursuzluk sıfatını nasıl ve kim olarak vereceğimiz var. Sonra bu insanları bir araya getirip milyonlarcasını aynı çatı altına toplama yükü var. işte bunu yapmak bir kusursuzluk örneği olabilirdi. Milyonlarca müslümanın kusursuz olabilmesini beklemek çok saçmadır. Kusursuzluk olacaksa bile dinle olmamalıdır. insanın en temel yargısıyla "iyilik ve kötülük" ile olmalıdır.

Kısacası asıl bunların dışında demek istediğim şudur:

islam kusursuz olmalıydı
Ki tanrı sansın aldansın insan,
Görmese de içten içe korkmalıydı
Öğrendiğinde anasından babasından,
Farkettiğinde bir yerlerden anlamalıydı
Hemen aklına düşmeseydi \"ya yanarsan!\"

Akıl en başından başta olmalıydı
Ağlamasın insan, özgür kalsın vicdan.