çocuklarla girilen yaran diyaloglar

diyalog ortamı nedeniyle rezil olduğum bir diyalogdur. sevimli mi sevimli, küçük bir kız çocuğuyla konu komşu ve aile ortamı içerisinde geçmiştir. ama itiraf ederim ki hayatımın en komik en çarpıcı diyaloglarından birisidir.
ortam sıcak ve kalabalık bir aile ortamıydı. henüz dört yaşına girmemiş sevimli bir kız çocuğu bulunduğumuz ortama neşe katıyordu. herkesin ilgi odağı olmuş; sevimli bir kedi yavrusu gibi yaramazlık yapıyordu. bir ara bana da dalaştı. dört yaşına yaklaşmasına rağmen altı halen bezlenip paketleniyordu. annesinin söylediğine göre de bu alışkanlığını terk etmede inat ediyormuş.
ben: ''artık büyüdün, bebek değilsin, bezlenip paketlenme !'' diye küçük kıza çıkıştım. keşke bunları demez olaydım. onca kalabalığın içinde bağırarak bana dersimi verdi: '' niyeee, ablam da orkid ile paketleniyor ama.. !'' dedi. o an ortalığa bir sessizlik çöktü, herkes sus pus oldu. odada yüzü kızarmayan tek kişi bu küçük cadının kendisiydi; üstelikte sırıtıyordu. ben kimsenin yüzüne bakamadım. gülmemek için kendimi zor tuttum. saçma sapan bir mazeret uydurup kendimi sokağa attım. bunu yapmasaydım o kalabalığın içinde kendimi tutamayıp gülmekten çatlayacaktım.

not: bu diyalog ablalara ithaf edilmiştir.