gecenin şiiri

19 yasindaydim.Bigun okula gitmek icin kapiyi actigimda kapimin onunde bi kitap duruyordu.Kitabin sairine benim adima imzalatilmisti.Yilmaz Odabasinin kitabi.Ve bu sairin; en sevdigim siiri"Tukenisi bir askin bir nehrin tukenisine benzer.Ne deniz olabildin ne nehir kalabildin.kendin ol! kendin ol .Sen buysan baskasi ol!.Sen buysan kederden olecegim..Baskasi olursan da kimi sevecegim..Ne Diyarbekir anladi beni nede sen ;oysa ne cok sevmistim ikinizide bi bilsen".Baskasi olmami istiyorsan beni ne cok sevdiginin onemi var mi??insanoglu neden hep kendine hiic "benzemeyeni" sever??? Bu kadar seviyorsada neden degismesini ister????Sevdigi "bu" degilmi???Ben ise hep "kendim"oldum.Bir sevgiyi bir aski arkada birakacak kadar "kendim".aci cekmedim mi cektim.Ama "ben"ben olmassam; seni sevememki.