yılmaz odabaşı

Nehirler karışır, çağıldar gözlerinde
o nehirler benim nehirlerimdir
aşk
ki azar azar benim yerimdir
üşüyorsam, sokaktaysam, yalnızsam
gözlerin ey yar benim evimdir

/ vurulup düştükçe, düştükçe seni sevmekten
caymayacağım
gece insin, el ayak çekilsin gelip kapında
ağlayacağım! /

iyi ki bu sestesin
dünyayı ısıtan nefestesin
bir haydut gibi gezinirim kapında
kalbimde tutuşan ateştesin...

rüzgarlar savrulur, uğuldar gözlerinde
o rüzgarlar benim rüzgarlarımdır
aşk
ki azar azar benim yerimdir
suskunsam, bozgunsam, bulutsuzsam
gözlerin ey yar benim evimdir

iyi ki bu düştesin
her sabah ışıyan güneştesin
iyi ki yoksuluz bulutlar gibi
soğuyan dünyada sımsıcak fırınlar gibi

/ vurulup düştükçe, düştükçe seni sevmekten
caymayacağım
gece insin, el ayak çekilsin gelip kapında
ağlayacağım! /

dizelerini beynime sokup, tepetaklak zamanın ortasına bedenimi bırakıp, arkamdan bir el bile sallamadan gitmiş, her gittiği yerde onunla olduğumu bilmemiş, Saray Cezaevi' nde yatarken hep gidip konuşmak istediğim, "ne derim ki şimdi tutulup kalırım" diye o zamanlar kendimce saçma sapan düşündüğüm, içimi sızlatan, yarama tuz bastıran, acımı sevdiren, kelimelerine aşık olduğum, gözleri bir ömür adam...