lemuria

dağıtır, parçalar. önünü alamazsınız.

ilk keşfedildiği ve kilitlenildiği zamana dikkat edilmelidir.
o zaman sizi üzen bir şey varsa bu şarkının içine girer o üzüntü.
biraz zaman geçer. başka şarkılarla aldatırsınız, sonra bir yerden karşınıza çıkar.
bir yandan dinlemek istersiniz, bir yandan da yaşatacağı, hatırlatacağı duyguları kesinlikle istemezsiniz.
fakat sonuç tabii ki nedir, şarkı açılır, tokatlar yenir, hüzünlenilir, bir defa daha hayran kalınır.

yukarıda da denildiği gibi: Lemuria, Rise!