bugün

metrobüs teyze

otobüs teyzelerinin bir üst modelidir.

geçen gece eve geliyorum efendim. haliyle metrobüsteyim. zincirlikuyu'dan bindim ayakta gitmeyeyim diye. ilk durakta teyze dolmuş metrobüse güp atladı. ''yahu teyze beklesene 2 dakika da oturabil. bu ne özgüven lan'' diyemedim gençler. e haliyle yer vermek istemiyorum. ilk elin günahı yoktur prensibimi sonuna kadar korumak istiyorum. yaşlı da değil zaten. teyzeliğinin ilkbaharında. 3 gün, bilemedin 5 gün önce ablalıktan teyzeliğe terfi olmuş belli ki. aradan 1-2 dakika geçti. teyze subliminal mesaj atıyor kızılötesiyle bana. almamaya direniyorum. bluetooth'la yolluyor bu sefer. bütün teknolojisini kullandı kalkayım diye. bir eşşoğleşşeklik edip kalktım ben de. ''buyur teyze, gel sen otur'' diye. öffleye pöffleye oturdu gençler. ergen tribi yemediysem namerdim. ben de ''zaten kalabalık. bari şu koltuğun arkasındaki boruya tutunayım'' dedim. demez olaydım sayın yazar kardeşlerim. az daha teyzeyi taciz etmekle suçlanacaktım. boru meğersem onunmuş. rahatsız olmuş. biliyorsunuz bizim metrobüs cengaverlerimiz çoktur. teyze hafif mırın kırın etse, 15 kişiye saldırdım saldırıcam. o derece vukuata yakınız. her neyse gençler, sonuç olarak apar topar teyzemizin borusunu teyzemize teslim edip arkalara doğru uzaklaştım. siz siz olun, bilmediğiniz borulara tutunmayın. *