ben bu yazıyı sana yazdım

biliyorum gözlerini kapayacaksın, okumayacaksın, deli gibi inat edecek ve karşımda, yüreğimden dökülenlere bakarken yine susacaksın. elinden bir şey gelmeyecek. oysa ne kadar değer vermiştim sana. göz kırpıp gülüşün o kadar aydınlatmıştı ki içimi, aşk değildi bu; dünyada hala dobra yaşayan, göz kırpıp gülümseyen neşe küpleri var demiştim. değer vermiştim sana. imkansızdı aşık olmamız, bunu biliyordun ama sevginin en asilini, dostluğu gözüm kapalı koydum önüne. nerden bilebilirdim zerre kadar bana değer vermediğini? beni sevmediğini nasıl anlayabilirdim? sana verdiğim dakikalara, gözlerini kırptığında yumuşayan kalbime yazıklar olsun, ne kadar safmış. 250 kişinin sevgisini verdim sana, arkadaşlıklarının dolduramayacağı sevgiyi, gözünü kırpmadan sustun. ben bunu haketmedim. bana o güzel günleri geri ver, o tatlı hatıraları, hiçbiri sende kalmayı haketmiyor. ben senin eski yüzünü sevdim, ben senin sen olabilme ihtimalini sevdim, seni hiç sevmedim ki!
edit: sadık arkadaşlar...