tehlikenin farkında mısınız

atam.

ölümünün 67. yılındayız, cumhuriyetin de 82. hala aptal saptal törenlerle anılıyorsun atam. bırak bütün günü, kimse o saygı dolu bir dakikayı seni düşünerek geçirmiyor. zorunluluktan anlayacağın. ne anlarız biz saygıdan?

atam, sen muasır medeniyet düzeyi dedin, bak biz geldik oraya, el sallıyoruz sana oradan. ama dediğin gibi çok da ahım şahım bir şey değilmiş be, neden bilmem o "muasır olmayan" türkiye'yi özlüyoruz, en azından biz gerçek türk gençliği. sahiden atam, nasıl becerdin sen tek bir sözünle o kadar geri kafalıyı susturmayı, biz nerede yanlış yaptık da başımıza çıkardık hepsini?

atam, senin hakkında ileri geri konuşuyormuşum ben. "atam da çapkın adammış" desem bile hayatında bırak nutuk'u senin gençliğe hitabe'ni bile adamakıllı okumamış adamlar üzerime taş atmaya başlıyor. sen böyle mi sevilmek istiyordun atam? isminin üzerinden rant sağlanmasını istiyor muydun, popülistlik yapılmasını ya da?

başka milletlerin öğütleriyle, hatta ve hatta direk temaslarıyla yaşıyoruz atam, hani tarih böyle bir hadiseyi kaydetmemişti? kandırmışsın sen bizi atam, bak muasır medeniyet olduk biz!

atam gerçekten korkuyorum, dediklerin çıkıyor bir bir. gençliğe hitabe'nin aynısını yaşıyoruz. bunun üzerine de "atam sen kalk ben yatam" muhabbeti yapıyoruz. inanamıyoruz içimizden hala bir tane daha "sen" çıkacağına. sahi bununla ilgili bir sözün olsaydı keşke atam, oradan da hazıra konardık.

uzun sözün kısası atam, biz bir bok beceremedik, o büyük umutlar beslediğin türk gençliği fos çıktı. en azından kağıt üstünde. eminim gerçek türk gençliği, o çılgın türk gençliği kendini bulacaktır ve istediğin düzeye çıkaracaktır bu ülkeyi. sen o yüzden *şimdilik* rahat uyu.

kendi adıma, atam, bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifem, türk istiklal ve cumhuriyetini kurtarmaktır. ve biliyorum ki, muhtaç olduğum kudret damarlarımdaki asil kanda mevcuttur.

dediğim ve haklı bulduğum kampanya.