yoğun bakım ünitesi

hayata sıkı sıkı tutunmayı hatırlatan yer...

henüz morga girme cesaretini kendimde bulamadım ama yoğun bakım üniteleri de insana ölümü ve yaşamı sorgulatıyor...

bazen çıkıp geziyorum; büyük / küçük bedenler... çoğunun bilinci kapalı, makinelere bağlı, öylece yatıyorlar. ölü gibi...

azrail kapılarında yaşıyor. ha geldi ha gelecek...

günlük yaşamın telaşlı, aceleci haline kapılınca insan gerçekleri unutuyor. en kesin gerçeklerden biri de ölüm.

bir insan olarak ahlaklı ve doğru yaşamak ve benim gibi inananlar için ahirete ulaşmadan önceki görevleri yerine getirmek her zaman layıkıyla becerilemeyebiliyor. yoğun bakım ünitelerine girince bu gerçekler insanın yüzüne tokat gibi çarpıyor!