yaz bitti

yazlikta son gunler.. eylul iyiden iyiye kendini hissettirmeye, sahili bosaltmaya baslamistir artik. insanlar birer ikiser ayrilirlar. arkadas grubu her sene oldugu gibi bu sene de garip bir huzunle eksilmeye baslamistir. aralarindan oyle biri vardir ki, her sene kucuk flortlerle tatli tatli yakinlasilan, iste onun da veda zamanidir. sahilde tek basina yururken rastlarsin ona, eller cepte, yuzunde buruk bir gulumseme.. bir kac bogaza dugumlenmis soz esliginde sarilir usulca veda opucugu kondurursun yanagina.. aramaya soz verirsiniz birbirinizi. oysa o gittikten sonra senin gozunden akan yaslarla denizin ustunde sektirdigin taslar, yerini sehrin gurultusune biraktiginda, okul stresi, kosusturmacasi alip basini gittiginde, bir yerden kulagina calinir bu sarki, ve gozunun onune getirir butun bir yaz keyfini. o zaman anlarsin nasil ozledigini.