sözlük yazarlarından aforizmalar

gündüzün itaatkârlığını geceden bilmek!

mıhlanmış diller...
gerçeklerden uzaklaşmak ve yalanlara gebe kalarak sahidi olmak baskıcı kisvenin. muhalefeti yoksayan düzenin şiddetiyle omuzlarımızda biriken ağırlık, göz kapaklarımızdaki son anti demokratiklikte yaşlanır olmuş.

''gündüz uyanacaksın işe gideceksin, akşam olacak eve geleceksin'' diye fışıldamışlar beki de doğarken kulağımıza! itaat etmeye programlanmış bedenler. bıçak boğazımıza dayanmadan mecburiyeti görmüş, korkmuşuz.

gece olunca ışıkları söndürüp yumulmalıymış gözler! oysa bilinmez mi, herkes uykudayken gerçekler daha net görünür göze, farkettirir masumiyet o boşlukta kendini. gündüzün laçkalaşmış kaldırımlarından uğultulu sesler yükselirken, gece kendini dinleyebildiğin kadar sadedir hayat. tepki göstermişiz geceye ve geceyi sevene!

zaman kavramıyla insanları ölçmek sanarız işimizi. cümleler içinde kurar ve tanımlarız. gece çalışanı beğenmez, gündüz çalışanıysa burjuva ilan ederiz. gündüzleri patron hakimiyetindeyken geceleri kendimizin patronuyuzdur. emir almaktansa emir yağdırırız geceye. muannit duygularımızın başkaldırısını geceleri yaşarız. her geride kalanı akla getiren geceyle, insanların değil duyguların esiri oluruz... düşünce gücü kadar geceye ait oluruz.

sabah olduğunda uyanmayanlara isyan ederiz. ''saat kaç oldu hala kalkılmamış?'' rituellerini sunarız. postmodernize yaklaşımın düşmanı oluruz o anlarda. toplum birey hiyerarşisine göre herkes birbirinin aynı olmalı zira. ''kalıp insanlığı'' için alkış kıyamet şak şakcılık yaparken günümüz popülaristliğini yuhalarız. kişiliğe bakmadan müspetlik ölçümü yaparız. yıkılmayan tabuları plakalar halinde asarız her mahalle başlarına! ''bizden olmayan giremez!'' dir halk dilinde mealiyse aykırılığa...

zamanın insanlara hükmettiği bu dünyada çemberin dışına çıkacak olursak yoksayılır. çemberin sınırını zorlarsak ömrümüz için gün biçilir. toplumdan yoksayılma korkusu kulaklara melodi edilir.

gece olduğunda uyumayanlar listesindeysek ayıplanırız! yargılanma kuralını vurdururlar kellemize. ''itaate uy'' listesinin en başında adımız yerini alır sonra. bu dünyada kalıp insanlığına uymakla mükellef olduğumuzu ''gözlerini çıkararak parmağını sallayarak'' hissettirirler. öyleyse kapatalım ışıklarımızı hiç açmamak üzere. bir an evvel uyuyalım, uyanmayalım uykumuzdan! biz uyansak da ''onlar'' uyutacaktır her dakika...