ölünce arkalarından ağladığınız kitap karakterleri

portuga.

"yıllar geçti, sevgili manuel valaderes, şimdi 48 yaşındayım ve bazen özlemimde, hep çocuk olduğum izlenimine kapılıyorum. birden ortaya çıkıverecekmişsin, bana artist resimleri ve bilyeler getirecekmişsin gibi geliyor. hayatın sevilecek yanlarını bana sen öğrettin sevgili portuga'm. şimdi artist resimleri ve bilye dağıtma sırası bende, çünkü sevgisiz hayatın hiçbir anlamı yok.
"

Sirius'un ölümü de acıklıydı ama severus snape ölürken ağladım. Dünyanın en güzel 2 repliği bu adamdan çıktı;
" always " ve " you have your mother's eyes "..

Ah be lily potter..

severus snape ve dumbledore. gerçi ''gerçeklik kişinin beynindedir'' dememiş midir üstat dumbledore

Martin eden daki martin eden dır. Ağlamadım da o zamanlar bir ay kadar etkisinde kaldım mal olmuştum.

Aksinya.

bu ne kadar acımasız bir başlıktır.
neyse, senden önce ben demem yeterli.

kürk mantolu madonna ölmese sonu iyi bitse iyiydi ya.

aytmatov' un tüm baş kahramanlarına üzülünür. hem de yürekten.

Emrah serbes in son hafriyat (behzat ç) kitabinda ben çelik arçelik diyen bi kız vardı. Adını bile hatırlamıyorum ama ölmesine çok üzülmüştüm.

--spoiler--
Fısıltı serisinde scoot ölünce ağlamıştım.

iklimlerdeki esas oğlanın ölümü ağlatmasa da bayağı içimi burkmuştu.

kim jong un denen pezevenk.
ağlamayınca ibne oğlu tarlalara köle işçi olarak yolluyormuştu 6 ay.
(bkz: #46272890)