yöneticilikten istifa edip dolmuşçu olma hevesi

iş hayatına girdim gireli yöneticilik yaptım.. O şehir senin bu şehir benim dolaşması bir yana yurt dışı avrupa asya bi dolu ülke ve şehirde dolandım.. An geldi binlerce, an geldi yüzlerce çalışanın başında bulundum..Ne tatilim oldu doğru dürüst ne boş zamanım.. 7/24 sürekli koşturmaktan nefes alamadığım zamanlar oldu. 20 yıl evvel aldığım telefon numarası 24 saat 20 yıldır hep açık kaldı. Hiç bir zaman sabah 9 akşam 5 demedim diyenide sevmedim.. iş bağlatıları , toplantılar, çalışanlar, sorunlar, çözümler, evraklar, mailler yaşam biçimim oldu. Ailemle en son çıktığımız yurt dışı tatilinde otel odasında telefonu bırakıp bakmıyacağım dediğim zamanlarda dahi çaktırmadan telefon kulübelerinden telefon açıp yönlendirme yapıp bilgiler aldım..

45 yaşındayım..iki çocuğum ve yatılı bakıcımızla aynı evde yaşıyorum.. çocuklarımın annesinden ayrıldım. Mahkeme salonundan karar imzalarından sonra gülümseyerek el sıkışarak ayrılıp aracıma atlayıp 1 saat sonraki toplantıya yetişmek için delice arac kullanırken radara yakalandım, yinede yetiştim..

Ama sanırım geç kaldım..

Yaklaşık 2 aydır aracım yok , şirket aracı ya da toplu taşıma araclarından istifade ediyorum.. Bir kaç gün önce bindiğim ön koltukta dolmuş sahibi olan şoförle muhabbetim aldı yürüdü.. Adam şoför aradığını ve şartları söyleyince senden iyisini mi bulacam ağbi gel çalış dedi yahu..

Abartı babında demiyorum ama , aldığım diplomalar, bildiğim yabancı diller, edindiğim tecrübeler hepsi fasa fiso geldi.. Günde ortalama 8-10 saat bir noktadan bir noktaya git gel ve aldığım ücretin neredeyse yarısından fazla..Yalan yok, entria yok, cincel cazibesini kullanıp iş bilememezliğini kapatmaya çalışan embesiller yok, torpilli yeni yetme üniversite bitirmiş hayatında üç kitap okumamış entellektüeller yok.. Yok oğlu yok..

Çocuklarıma daha fazla zaman ayırma hayalim nüksetti, en büyük sorunun para üstünü eksik verme durumu cezbetti, en basit bir sorunu dahi çözümlemek için saatlerce oturup lak lak etmeme büyüsü gönlümü feth etti..

Üç gündür işe gitmiyor ve habire gülümseyip düşünüyorum.. Kaptan şoför yarın akşam beni yemeğ davet etti görüşelim babında.. Onun da derdi , işi bilen şoförlerin hepsinin üçkağıtçı olduğu , hiç bilmeyen benim gibi birine işi öğretip sırtını sağlama almak derdi..

Zırvalıyormuyum , saçmalıyormuyum bilmiyorum... Ama bildiğim artık geç kalmak istemiyorum hayata..

Ciddi ciddi merakımdan soruyorum.. Varmı aranızda hayatına format atıp 180 derece değişim yapan ???

Babında babında... Ağzı kapmışsın, bizede yeni işin hayırlı olsun demek düşer. Tahsi lazımdır abey?