bugün

çekmecede iskambil kağıtlarını gördüğün an.
Gece olduğunda çift kişilik yatakta tek başına uyumak zorunda kalmak. Ötesi var mı.
hiç kötü hissetmediğim anlardır.
yalnız kalamamak ıstırap veriyor.
tutturduğun iddaa kuponunun sevincini paylaşacak bir insan bulamadığını farkettiğin an.
Tam da şu anlar..
Uyuyamadığım tüm zamanlarda yapayalnız olduğumun farkındayım.
Seni koşulsuz seven ailen ve en yakın arkadaşların yokken günlük hayattaki acımasız insanlarla tek başına savaşmaya çalışmak.
Herkesin uyuduğunu fark edip saatin sesinin tüm şiddeti ile düşüncelere vurduğu andır.
Sabah alarm çalıyor uyanıyorsun.

Salondasın ama iki büklüm. karşında Netflix açık ama bölüm biteli saatler olmuş. kanepedesin ama belli ki soğuk yemişsin her yerin tutulmuş. Üzerimize bir battaniye örtenimiz bile yok.

- bu sabah anladım evet.
Aklıma gelecek kimse yoksa yalnızımdır. Karşılık gütmeden birini düşünebiliyorsam iyi hissederim.

Düşünemiyorum beynim uyuştu.
Sinemaya gideceğim aklıma kimse gelmiyor, mis gibi bir yalnızlık.
Su andır. Sadece kendi nefesimi duyabiliyorum ve ben her gecen gün daha çok yalnizlasiyorum.
gecenin bir vakti ntvspor da erbatur ergenekon'un sunduğu kırmızı çizgi programının tekrarını izlediğin andır.
Klişe olabilir fakat tuvalete kapısını kapatmaya gerek duymadığınız andır.
Aslında kabullenildiği andan itibaren geçen tüm zamanlardır.
- komik bir film izlerken - bak burası çok komik diyemediğinde,
-dışarda bir yere oturduğunda garsonun - gelecek var mı Cümlesinde,
-ağladığında kimsenin gözyaşlarını silmediğinde ve hıçkırma boyutuna geçince rahatsız edecek kimse olmadığında,
- en ufak bir seste sığınacak olmadığında,
- 1 paket makarnayı 3 belkide 4 seferde bitirdiğinde
Ve daha bir çok örnekle anlatabilinecek anlar ...
Yorganı kılıfına geçirirken cebelleşilen an. insan hayatı sorguluyor.
içinin sesini duyduğun an bil ki yalnızsın. öyle anlar vardır ki kalabalıklar sessizliğe dair.
şüphesiz babayla küsülen andır. babama kırgın olunca kimse yokmuş gibi hissediyorum, diğerlerinin varlığı gereksizmiş gibi. evet şu an tam olarak yalnız hissediyorum.
Tam da şu an.
kafanın içini arkadaşına açtığın o an var ya, hani kafan karmakarışıktır ve anlatmak istersin, bilgiyi aktarırsın yalın veyahut değil, onun anladım dediğini duyarsın ama gözlerinde de anlamadım ama egom tatmin olsun diye anladım diyen gözlerini hissedersin...
mutfakta damlayan musluğun sesini salondan duymaktır yalnızlık.
telefonunuzdaki son gelen aramalara bakın.
1. ile 3. arasındakinde de "ev" yazıyorsa yalnızsındır, geçmiş olsun.
kahveyi tek başına içince ve çok güzel başka şeyleri paylaşmayınca.
Hasta olmuşsun bir çorba yapanın yok.

Gece üstün açılmış bir örtenin yok. Aferin alman gerekiyor bir eczaneye gidenin yok. Spordan sonra sırtına bir havlu koyanın bile kalmamış. zaten bu yüzden hasta olmuşsun. Sen yalnızlıktan hasta olmuşsun aslında. Biz belki de bunu hak etmişiz. Ah şu kimseyi beğenmez tavırlarımız yok mu.. Ne demiş evliya dede;

+ Marifet leyla'da değil evladım.
+ Mecnun olduktan sonra leyla'yı bulması kolay.

Her şey olduk da bir mecnun olamadık dede. Affet..
kolumu yüzüme yastık yapıp ağladığım anlar.
Saatin çıkardığı o sesi dinlemek..