bugün

Kendini kandırmanın en acısız yoludur, hiç bir şeyin geçeceği felan yok.
yanılsamadır. şöyle ki:

mutsuzluğunda vücudunda salgılanan hormonlar sana kendini yıpranmış- yorgun hissettirir. normalde yoran herhangi bir fiziksel performans sonrası uyursun, dinlenmiş kalkarsın ve devamında yayıp yattıysan kendini hırpalamamış, yeniden bu hissiyata kapılmamışsındır. manevi yorgunluklarda ise sen ne kadar yayarsan yay, zihnin haldır huldur çalışmayı sürdüreceğinden senin yorgunluk hali de bir türlü geçmez. geçecekmiş hissiyle yatarsın ama geçmeden kalkarsın.
Geçer geçmesine de çok uzun sürmüyor ki.
uyuyunca geçen tek şey zamandır..
Geçmeyecektir. Kişi gerçekten istemediği sürece ne yaparsa yapsın geçmeyecektir.
Bende işe yarıyor. Uyandıktan sonra her şey reset.
Bende geçmediği için boş bir his.
rüyada mevzuyu kabus olarak görmek, uyanamamak. psikolojik tramvaların en büyüğüdür.
Uyuduğunda beyninin olaylardan uzaklaşacağına inanmaktır. Ama beyin uyurken de düşünmeye devam eder rüyalarını ele geçirir olan yine sana olur.
"Kaç yaşında olursan ol, uyuyunca geçecekmiş gibi gelecek. Kaç yaşında olursan ol, uyuyunca geçmeyecek."
ilk defa ortaokul birinci sınıfta farkına vardığım durumdur.
Ondan önceki zamanlarda da uyuyup uyanınca biraz daha güzel mi görünürdü herşey?
Şimdilerde acı uyutmuyor çoğunlukla reel olarak incir çekirdeğini doldurmasa da!
Ne de olsa zarar ortağıyız maddi yada manevi; bizde insanlık var.
kalp ağrısı içinde yoktur.
vücudun savunma mekanizmalarından birisi olduğu yönünde pek de bilimsel olmayan, kişisel tahminlerimin olduğu durumdur.
not: fazla uyuma depresyona girersin.
insanın kendini kandırma içgüdüsünden farklı bişey değil.
Allah ölüm, sağlık sorunu vermesin, her şey geçer.
içince geçecek hissinden daha gerçek olan histir.
Eski yapıların üzerinde derin ittifâklı bir söz yazar.

"Bu da geçer ya hû" hikayesini bilen herkes manayı bilir.
Geçmeyecek, boşuna çabalıyorsunuz.
uyurken geçer aslında, yani uyku anında yarı ölü gibi uyursunuz rüyaları hesaba katmazsak ve yarı bilinçsiz uyunur güzelce. ama işte o uyku öncesi evresi ve sabah uyanırken ki hala aklımda hissi var ya . ha işte o lanet bir his amk.
Elbet bir gün geçer inşallah ...
Geçmiyor. Bilesin dedim.
O anlık geçiyor. Evet.
Zamanı olabildiğince hızlı geçirme isteğinden kaynaklanan histir. Neticede boşa söylenmemiş zaman her şeye ilaçtır diye. Yeterli zamanı bulduğunda insan evladının alışamayacağı bir durum yoktur.
Uyuyabilse geçecek ama Uyuyamadığı için sabaha kadar kıvrandırır.
Uyuyunca da pek bir sey değişmiyor ki rüyalar fazlasıyla beni meşgul ediyor.