türklerin extreme sporlara bakışı

olum extreme spor dediysek, maksat artizzzlikti yoksa bahsettiğim şey masa tenisi falan. öyle yeşil bi masa, kısa bi file, tik tak diye kafa sken bi top..

tabi burda bi önyargıdan bahsediceksek eğer -ki aynen öyle yapıcam- toplumsal tasarımlardan, kalıp yargılarımızdan bahsetmek de şart galiba. ama inan dermanım yok be hafızotti, bi zahmet sen oku amskym.

bi gün amcamın sevk ve idaresindeki, yine malikinin de amcamın olduğu, "az konfor bol sağlamlık" düsturuyla hakikaten sektörde çığır açmış marka, lada samarayla yol alırken fark ettim bu durumu.

amcam, doğma büyüme adanalı olan -burada adanalı yuzırları tenzih etmek hayat kurtarır diye düşünüyorum-, maço diye tabir ettiğimiz, hatta amcam da olsa işi yer yer kıroluğa da vardırabilen bi insandır. bugüne kadar da bırak utanmayı, sıkılmayı gayet de eğlenmişimdir bu yapısıyla. hele iki sene önce askerlik arefesinde aynı gecede 3-4 pavyona gidip çoşmuşluğumuz vardır ki neyse lan konuya dönelim;

zaten ortalama hislerin adamı olan amcam, kırmızı ladayla yaz sıcağında seğirtmenin de etkisiyle yol kenarında gördüğümüz kasklı, ince tekerli piskılet sürücüsü turisten kardeşimize kaydırmaya başladı:

- bak baak mına koyim yeğenim görüyon mu? bak manyaaa bak bu sıcakta yaptığına bak. geberip gidecek gurbette.

arkadaki ufaklık kuzen: baba bu ne?
- ne olacak olm, zibidi bu. bak bunlar tam beleşçidir ha. sırtına alır bi bavul avrupadan bi çıkar teeeee koreye kadar gider gelir. aklını skeyim bunların. yeğen bu uçaktan falan atlıyolar ya, sonra denize tüpsüz dalıyolar, sonra ne bileyim ipe bağlayıp kendilerini uçuruma bırakıyolar ya..
+ evet amca.
- aha onlar ölünce ben hiç üzülmüyorum. valla aklının sapını skeyım onların. aha bu çocuk büyüsün yarın bi gün "baba ben uçuruma bırakıcam kendimi urganla" desin, valla ölürse heeç umrumda olmaz.

genelleme yaptım ama iddialı değilim. yine de biz türkler daha makul insanlarız bak. güreşti, halterdi falan. öyleyiz aga, bi de amca dediğin baba yarısı minake; buna dikkat!

genel olarak :
bunu bende yaparım ulen ne olacak.
şeklinde bir dialogla izlenen.
yada en extreme durumlarda sadece :
vay aq şeklinde ki bakıştır.

yüzde yetmiş nokta sekiz yüz altmış üçü (küsüratlı attım yani sallamıyorum) korkuyor.

(bkz: bunu kim izliyor aq)

(bkz: ekstrem spor olarak holiganlık)

(bkz: aslında mantığını kavrasan çok kolay)
(bkz: ama kavraması zor işte)

öncelikle sistemin kuruluşuna bakarlar (çok anlıyo ya aq). ardından kısa bir kötü ihtimaller senaryosu yaratılır. potansiyel ölüm şekilleri kafada canlandırılır. ardından "bu ipi kesin eminönünden aldılar he hemen kopar bu" ya da " mahmut sen bangi campink yaparsan köprü çöker aahaha " diye espriler akar ağızdan..

-motorla 7 uçağın üzerinden atladı da vatan kurtuldu sanki.

-O iple köprüden atlıyor ama ip koparsa o zaman görürüm ne kadar cesurmuş.

-bak ibneye bak, havada götü başı ayrı oynuyor orospuçocuğunun. (bkz: bir iltifat olarak orospuçocuğu)

fight club'a "olm ne güzel dövüşüyolar lan!!" diye yorum yapanlardan sonra, bu konuda sessiz kalmak yeğlenmeli.

trene bakar gibidir.

normal sporlara adam gibi önem versinler yeter diye cevap verilmesi gereken bakış açısı. spor gazetesi diyor ama futbol gazetesi çıkıyor bu nasıl iş arkadaş? extreme sporu kaldıracak kalitede ve hayat görüşünde insan sayımız yok denecek kadar azdır.

çoğunnluğu uzaktan ve garip bakar.

erkekler için kızları etkileme yöntemi, kızlar için farkı bir arayış.

ya bişey olsaydı, ya yaralanıp sakatlanıp ölseydi. ölüp gidecek bu gidişle.

ailesi yok mu bunun varsa nasıl izin veriyorlar.