bugün

Kimse beni durdurmasın!

Onlar ne analarının, ne babalarının ne de öğretmenlerinin çocukları...
Onlar sınav çocukları...

Bugün gözlerindeki korkuyu, içlerindekiş telaşı gördüm.
Her zaman parlayan gözler sönmüş telaş ve endişe içinde gerilen ağızlar sıkıca kapanmıştı.

Kimisi;
- iyi not almazsam annem babam çok üzülür mü?
Kimisi;
- Arkadaşlarım ya benden iyi puan alırsa?
Kimisi;
- Beni kimse umursamıyor başarılı olsam ne değişecek

diye düşünüyordu.

Yazık değil mi bu kuzucuklara?

Bırakın sokaklarda cirit atsınlar. Bırakın sadece okul başarı notlarıyla girsinler hak ettikleri liselere...

Ama önce lütfen, ana baba torpili yapan, kendi dersini saçma sapan şeylerle dolduran, görevini kötüye kullanan ve binlerce çocuğun kul hakkına giren meslektaşlarımdan kurtarın bizi...

Lütfen! eğitim sistemini sınava tabi tutmayın artık. Yatarak para kazanıyorum diyen çarpık zihniyeti değiştirin!

Çünkü onlar bir kurşun kalem, bir silgi ve karşılarında doldurmaları gereken boşluklarla boğuşan sınav çocukları...
(bkz: biz ne çocuğuyuz lan)
küçücük bedenlere plan program yaptırdılar. daha derslere adapte olmakta zorlanan bebeler müfredatın anlamını öğrendiler. bacak kadar boyu olan çocuk, müfredatımız yetişmedi, programın gerisinde kaldık cümleleri kuruyor. okul-dersane alışılmış bir şey de, bunların üzerine etüdlerle, özel hocalarla boğuşan küçükler var.
hayatının büyük bir kısmında ezber yapması gereken, konular ve problemler üzerinde çözüm yöntemleri üretmek bir yana problemin tanımını bile yapamayan, yaratıcılığı sıfıra indirgenmiş, el becerileri zayıf, özel yetenekleri bilinçsiz anne babalar tarafından "mühendis ol, doktor ol" diyerek köreltilmiş veya köreltilecek çocuklardır.
üstelik bu çocukların pek çoğu kendilerine empoze edilen "sosyal statünü yükselt" diktasından dolayı dostlarıyla bile rekabet halinde olan, arkadaşlık duyguları zayıf çocuklar olacaklardır. Çok zeki ama potansiyelini kullanmasına engel teşkil eden pek çok durumu bir arada yaşayan çocuklardır, canlarımdır. Gözlerinden öperim onları...
(bkz: sbs)