bugün

Ne zaman başaracağımı bilmiyorum ama artık şu kilolu bedenimden kurtulmalıyım.
anlayışsız insanların yanında hayatı anlamlandırmaya çalışma zorluğu.
aslında nasıl desem. hem sevip hem nefret ettiğimi.
Gece gece huzursuz hissediyorum.
Bugun hic yoktan telefonumu degistirdim. Spor sonrasi midem bulaniyor ve ailemi tek basima eve cikmaya ikna ettim. Vizeler yarin basliyor. Bilmiyom ya.
her şeyi plan üzerine inşa etmeyi seven biriyim, bundan sebep, önümdeki 10 yıllık akademik serüven ve iş hayatını şimdiden az çok görebiliyorum. planlarıma göre giderse -ki büyük ihtimalle gidecek- varmak istediğim noktaya ulaşacağım. gelgelelim bu plan yapma alışkanlığım bana geniş bir görüş açısı sağladı, ileride geleceğim noktayı görünce "ya sonra?" diye sormadan edemiyorum. neye ulaşsam ulaşayım tatmin etmiyor. bu eğri büğrü düzenin içinde kavrulup, başka bir yaşayış düşünememek baba mesleği hepimizin.

Orhan Veli Kanık ne güzel söylemiş:
bir misafirliğe gitsem,
bana temiz bir yatak yapsalar;
her şeyi, adımı bile unutup
uyusam.
yeni seçim dönemine kadar sayım sürecekse boşuna sayıyorlar.
çocuksun, bisikletten çok kötü düşüyosun, etrafına toplanıyor arkadaşların, "bir şey oldu mu lan" diyorlar, sen kalkıyosun, her tarafın yara bere içinde, "bir şeyim yok ya iyiyim" diyorsun
acayip canın acıyor ama çaktırmamaya çalışıyosun
geldik kaç yaşına hep aynı mavra...
bi şey yok ya, iyiyim.
Günleri saymayı bıraktım. Kötü bir alışkanlık ediniyorum. Olmamanın alışkanlığını.
Gece gök gürültüsünden korktuğumda kalkıp annemle babamın yanına gidip aralarında uyumayı çok özledim.
söylenecek çok şey var ama söyleyecek ne imkan ne de takât var..
şurada olmayı öyle çok isterdim ki, gerçi kim istemez ki.. ne şanlı insanlar!

https://youtu.be/rmCA3qQkqso
Neyi istemezsem onun olduğunu bilmek, olacağından şüphe duymamak kalıcı bir üzüntü yaratıyor. Hani ağla bağır içinde tutma derler ya, ağlasam da parçalasam da buraları bir şey değişmeyecek olduğunu biliyorum. Suspus oturuyorum.

Şarkılı sandalye kapma oyununda herkes oturmuş ben ayakta kalmışım gibi bir konuma sahibim bu dünyada. Ait olduğum bir yer yok. Olmak istediğim her yer kapıldı. Artık sadece dışarıdan bir göz olarak izleyebilim. Hiçbir yere dahil olma şansım yok. Olsa da, ben sonradan gelen olmayı sevmem. Sonradan gelenlere hep biraz el gözüyle bakılır.
Ben bizden denilen yerde olmayı beceremediysem, suçu kendimde aramam lazım.

Kadere isyan ede ede bu yaşıma geldim. Bari tadını çıkarayım dedim onu da beceremedim.
Şimdi kendi işimi görecek kadar yaşıyorum.
Eski, hep yeniye hazırlıyor bizi.
görsel
Bu aralar biraz şeyim eee tuhaf.
Cinsiyetçi insanlardan uzak durun.

Yaftacı insanlardan uzak durun.

Ve son olarak yalaka insanlardan uzak durun.

Her daim...
Ne desem boş.
çoğumuz gündeme dair fikirlerimizi söylemek istiyoruz ama korkuyoruz. korktuğu için twett atmayan, sosyal medya hesaplarını kapatan bir sürü insan var. asıl hapishane bu aslında. düşündüklerini söyleyememek, saklamak, öfke biriktirmek...

insanları korkutan, sindiren bu sistemden nefret ediyorum.
24 yaşına geldim doğru düzgün arkadaşım kalmadı ya. Ben orda burda iş peşinde koşarken arkadaşlarımın çoğu evlendi sonra zaten eskisi gibi olamadık. Çok sinir bozucu.
Söylemek isteyip de söyleyemediğim onlarca şey var.

Bir konuşsam içimi bir döksem hafifleyeceğim belki ama önce dinleyecek lazım, anlamak isteyecek lazım.

Canım üstadın dediği gibi:
“Derdime vâkıf değil canan beni handan bilir
Hakkı vardır şad olanlar herkesi şadan bilir
Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil
Çektiğim âlâmı bir ben bir de Allah’ım bilir.”
iyi değilim sözlük. burada yazarlığa tekrar geri dönmemin sebebi de bu.

3 yıldır birlikte olduğum sevgilim benimle evlenmek istiyor ama eğitim durumlarımız uygun değil, mesleklerimiz uygun değil. dünyanın en anlayışlı insanı ve çok iyi biri ama onunla evlenmek istemiyorum.

henüz hazır değilim. ileride evlendikten sonra pişman olmaktan/boşanmaktan korkuyorum. dul kadınlara karşı ne düşünüldüğünü burada da görüyorsunuz.

onun gibi düzgün karakterli, ailesine bağlı kalacak birini bulamayacağım; ama evlenmek istemiyorum sözlük.

eksileneceğimi bile bile söylemek istedim.

edit: ayrılmak istediğimi söyledim ama o benden hiçbir zaman ayrılmadı. asla yanlış yapmadı. keşke hiç tanışmasayadık ve bu raddeye gelmeseydik.
anne benim uçmam gerek
istemiyorum pilav yapmak.
ne yaşarsam yaşayayım, buraya bir şey karalamanın bir faydasının olmasından çok, elem ve ızdırapsa mevzu, ruhen zararının olduğunu düşünüyorum.

bu buradaki yazarlar için zor olsa da yine de bu sebeple, sır sahibiyle kalmalı...

her zorlukla beraber bir kolaylık vardır/ inşirah suresi 5. ayet...
Yarın uyanmayacağımı bilsem bile aynı saatte uyurdum.